Meer focus hebben op de dingen die toegevoegde waarde hebben. Dat wil blogger en freelancer Susan Dullink. Ze minimaliseert niet alleen op spullen maar ook op werk, voeding en sociale contacten.
Ze doet de deur open van haar woning in Amersfoort. Naast haar een schoenenkast en een kapstok met meerdere jassen. ,,Ik hoef niet per se heel weinig spullen. Ik leef met de dingen die mij blij maken.” En dat mogen best wat leuke kleren, boeken en souvenirtjes zijn. Voor haar zit minimalisme niet alleen in het materiële. ,,Ik zie het meer als tool om de dingen die ik niet leuk vind of die mij energie kosten te verminderen en me te concentreren op de dingen die ik belangrijk vind.” Op haar blog omschrijft de 28-jarige zichzelf als een typische millennial die over alles filosofeert, een beetje duurzaam probeert te leven, veel leest en graag reist. Bloggen doet ze over van alles. Ook over haar minimalistische leven. Van haar eerste poging tot ontspullen tot het volgen van verschillende diëten. Ze neemt haar lezers overal in mee.
In haar boekenkast staat een boek over het Paleo dieet. Daar is het allemaal mee begonnen. Omdat ze veel last had van buikpijn, ging ze gezonder eten. Die bewustere voeding was haar eerste minimalistische stap.
Meer focus hebben op de dingen die toegevoegde waarde hebben. Dat wil blogger en freelancer Susan Dullink. Ze minimaliseert niet alleen op spullen maar ook op werk, voeding en sociale contacten.
Ze doet de deur open van haar woning in Amersfoort. Naast haar een schoenenkast en een kapstok met meerdere jassen. ,,Ik hoef niet per se heel weinig spullen. Ik leef met de dingen die mij blij maken.” En dat mogen best wat leuke kleren, boeken en souvenirtjes zijn. Voor haar zit minimalisme niet alleen in het materiële. ,,Ik zie het meer als tool om de dingen die ik niet leuk vind of die mij energie kosten te verminderen en me te concentreren op de dingen die ik belangrijk vind.” Op haar blog omschrijft de 28-jarige zichzelf als een typische millennial die over alles filosofeert, een beetje duurzaam probeert te leven, veel leest en graag reist. Bloggen doet ze over van alles. Ook over haar minimalistische leven. Van haar eerste poging tot ontspullen tot het volgen van verschillende diëten. Ze neemt haar lezers overal in mee.
In haar boekenkast staat een boek over het Paleo dieet. Daar is het allemaal mee begonnen. Omdat ze veel last had van buikpijn, ging ze gezonder eten. Die bewustere voeding was haar eerste minimalistische stap.
Tegenwoordig lijkt iedereen druk te zijn. Het is volgens Hein Zegers het standaard antwoord geworden dat je krijgt zodra je mensen vraagt hoe het gaat. De Vlaamse welzijnswetenschapper heeft in verschillende landen psychologisch onderzoek gedaan naar eenvoudig leven en schreef over zijn bevindingen in het boek Zooikoorts. Veel mensen zullen zich herkennen in dat begrip. Met zooikoorts wordt een overvloed aan spullen en bezigheden bedoeld. Zegers vergelijkt zooikoorts soms met de ziekte boulimia. „Maar dan wat betreft spullen en activiteiten in plaats van eten.’’ Sommige mensen kiezen daarom voor een minimalistisch bestaan. Ze verminderen niet alleen hun bezittingen maar maken ook bewustere keuzes in hun tijdsbesteding. Bijvoorbeeld door minder te gaan werken.
Veel mensen zien de Amerikaanse essayist, leraar, sociaal filosoof, natuuronderzoeker en dichter Henry David Thoreau (1817-1862) als de grondlegger van het minimalisme. Tijdens zijn leven waren zijn teksten slechts bekend bij een kleine groep mensen. Tegenwoordig is hij een grote naam uit de 19e-eeuwse Amerikaanse literatuur.
In 1845 trok Thoreau de bossen in. Hier verbleef hij een paar jaar in een zelfgebouwd huisje aan de oever van Walden Pond. Hij probeerde zo eenvoudig mogelijk te leven. In zijn boek Walden omschrijft hij zijn observaties en gedachten. Hiermee inspireerde hij miljoenen lezers om ook eenvoudiger en dichter bij de natuur te gaan leven.
Wonen in een yurt op Texel
Bekijk de yurt van binnen. Klik op de foto om te zien wat Piet en Ina zeggen.
Je hoeft alleen maar de houten voordeur te openen om in een oogopslag de keuken, woonkamer en slaapkamer van Piet en Ina Laan te zien. ‘Thuiskomen in de luxe van eeuwenoude eenvoud’, meldt hun website. Met alleen een elektriciteitsaansluiting, een gietijzeren kachel en een watertank die regelmatig moet worden bijgevuld, leeft het stel zeker in eenvoud. En dat al zo’n vijf jaar.
Toen hun dochter uit huis ging, besloten Piet en Ina om permanent op een camping in een yurt te gaan wonen. De twee hebben van een nomadentent niet alleen hun thuis gemaakt maar verdienen er ook de kost mee. In de zomermaanden verhuren ze een aantal yurts aan recreanten. Voorheen woonden Piet en Ina in een huis in Oudeschild, een dorpje aan de oostkant van Texel. Toen ze voor het eerst een yurt zagen, werden ze opslag verliefd. Timmervakman Piet kreeg al snel het idee om er zelf eentje te bouwen. In de smalle werkplaats achter hun oude huis maakte hij van zijn plannen werkelijkheid. Met balken, latten en katoendoek bouwde hij zijn eerste yurt. Omdat de Texelaars naar extra inkomsten zochten, besloten ze om de tent te verhuren. Maar niet voordat ze er eerst zelf een zomer in hadden gewoond. Dat beviel de twee zo goed, dat ze het er niet bij wilden laten. Ze huurden een terrein waar ze meerdere yurts op mochten plaatsen. Nu zijn ze omringd door elf andere tenten. Tien daarvan verhuren ze. Eentje is voor als hun dochter op bezoek komt.
Nomadentent
Een yurt (spreek je uit als: ‘joert’) is een traditionele, ronde tent die vroeger voornamelijk werd gebruikt door rondtrekkende veenomaden. De verplaatsbare nomadentent is gemaakt van een houten geraamte en is afgesloten met vilt en canvas. De yurt van Piet en Ina heeft bijna alles wat de twee zich wensen. Een keuken met kachel en kraan, ruimte voor een tweepersoonsbed, bureau, bank, eettafel met stoelen en wat kasten. Het enige dat ze in de yurt niet hebben, is sanitair. Ze maken gebruik van de sanitaire ruimte van de camping. Een eigen badkamer zou Ina wel fijn hebben gevonden. Altijd met je toilettas heen en weer lopen is niet ideaal. Maar klagen doet ze niet. ,,We hebben heel bewust gekozen voor deze yurt”, zegt de 59-jarige Ina. ,,Geen aparte ruimtes met wanden of plafonnetjes maar gewoon één overzichtelijke ruimte. Heerlijk.”
Ina: ,,Het is fijn om in zo'n overzichtelijke ruimte te leven. Ik vind vooral het houten geraamte heel mooi."
Ina: ,,Sinds ik hier woon vind ik koken nog leuker. Het was wel even wennen om op een gietijzeren kachel te koken. Maar je bent er meer mee verbonden omdat je heel direct met het vuur werkt."
Piet: ,,We hebben een eigen houthok."
Ina: ,,Het is fijn om in zo'n overzichtelijke ruimte te leven. Ik vind vooral het houten geraamte heel mooi."
Het onderhoud van de tenten valt volgens Piet wel mee. Af en toe geeft hij de deuren een nieuwe lak of moeten hoezen worden vervangen. Ina: ,,We moeten de yurts met slecht weer goed in de gaten houden. Als de wind hard waait, kan die ergens onder schieten of kan er een lijn knappen. Daar moeten we op letten.” De yurt wordt warm gehouden door de kachel in het midden van de tent. Op de gietijzeren kachel wordt ook gekookt. Water krijgen ze uit een tank van 25 liter. Die moet regelmatig worden bijgevuld. Aansluitingen hebben ze niet. Alleen elektriciteit. De twee waren ooit begonnen met olielampen. Maar dat bleek niet zo’n goed idee toen er zwarte plekken op het plafond ontstonden. Dan maar elektrisch licht, dacht Piet. Dat is ook wel handig voor de computer. Ruimte voor een televisie is er niet. Maar dat vinden de yurt liefhebbers geen probleem. Het journaal kunnen ze op de laptop wel terugkijken. Bovendien lezen de twee liever een boek. De 65-jarige Piet vindt televisie ook eigenlijk maar een simpele vorm van vermaak. ,,Je hoeft alleen maar een knop in te drukken en voordat je het weet zit je er gebiologeerd naar te kijken.” Nee, geef Piet maar een goede roman.
Afscheid nemen
Ina kan zich nog goed herinneren hoe erg ze tegen de verhuizing opzag. Ze praat over de prachtige plek waar ze woonden. Met de Waddenzee als voortuin, waar ze elke ochtend met de hond ging wandelen en de zon zag opkomen. ,,Ik had gedacht dat ik het heel moeilijk zou vinden om afscheid te nemen van die mooie plek, het huis en de spullen die we hadden. Maar toen we de deur achter ons dichttrokken, voelde het als een opluchting. Er viel een last van mijn schouders.”
De twee woonden in een klein huis. Veel spullen hebben ze nooit gehad. De dingen die ze niet mee konden nemen naar de yurt gaven ze weg. Ina: ,,Ik hoefde nooit kasten vol met kleren en schoenen. Nu we op deze manier leven, is dat nog minder geworden.”
Bekijk de video om te zien hoe Piet en Ina in een yurt leven.
De huur voor een plek met een yurt is volgens Piet beduidend minder dan voor een reguliere huurwoning op Texel. Piet: ,,Het geld dat we uitsparen door goedkoper te wonen en minder spullen te kopen, kunnen we uitgeven aan andere zaken.” Elke winter, wanneer de yurts niet worden verhuurd en zijn afgebouwd, gaan Piet en Ina reizen. Het uitgespaarde geld geven ze hier graag aan uit. Afgelopen winter zijn ze naar het Caribische gebied en Marokko geweest. Het rode Marokkaanse kleed op bed is een aandenken. Ina: ,,We houden onszelf niet tegen om spullen te kopen. Als we iets willen hebben, dan kopen we het gewoon. Maar we denken er van tevoren wel goed over na.”
In de winter gaan de twee niet alleen het waddeneiland af om te reizen maar ook om vrienden op te zoeken. Ze hebben het er niet moeilijk mee dat dat alleen in de wintermaanden kan. ,,Nee hoor,” zegt Piet. ,,We zijn niet aan het vereenzamen. Ik hoef niet iedereen elke dag te zien. Bovendien hebben we allemaal een telefoon waarmee we contact kunnen houden.” De sociale contacten zijn er volgens hem niet minder op geworden. Integendeel. Elke zomer leert hij nieuwe mensen kennen en een aantal terugkomende gasten zijn goede vrienden geworden.
Zittend op de houten stoel voor de yurt denkt Piet na over de vraag die hem zojuist is gesteld. ,,Bent u gelukkiger sinds u hier woont?” Met een lichte frons kijkt hij naar twee meeuwen die voorbijvliegen maar al snel achter de duinen zijn verdwenen. De stoel kraakt als hij zijn benen over elkaar slaat. ,,Ik denk dat deze manier van leven mij wel gelukkiger heeft gemaakt,” begint hij. ,,Voorheen had ik een timmerbedrijfje. Ik was vanuit een idealisme begonnen om mooie dingen te maken van hout. Maar dat bleek niet genoeg te zijn. De rekeningen kon ik er niet van betalen. Op een gegeven moment heb ik de keuze gemaakt om mezelf te verhuren aan een lokale aannemer om in de bouw te werken. Dat leverde meer geld op. Maar het maakte me niet gelukkig. Nu ik hier woon en werk, ben ik dat wel. Ik vind het leuk om de yurts te onderhouden. En we wonen in de duinen op een prachtige plek in een heerlijke ruimte. Ik kan het me niet anders meer voorstellen.”
Ina hoeft niet lang na te denken over de vraag of ze gelukkiger is nu ze op deze manier leeft. ,,Ja,” zegt ze. ,,Het leven in een yurt heeft me gelukkiger gemaakt. Ik kan meer Ina zijn. Meer mezelf zijn. Ons oude huis zat ons op een gegeven moment op onze nek. Het voelde aan als een last. Het was heel fijn om dat los te kunnen laten en op een andere eenvoudige manier te gaan wonen.” Hoewel ze altijd blij is geweest met haar keuze geeft ze ook toe dat het soms moeilijk kan zijn om zo te leven. Soms voelt ze zich anders dan anderen. Ina: ,,Maar eigenlijk is dat toch alleen maar mooi, dat je anders kunt zijn.”